Kategoria: kolonie

PIĄTEK 16.08

Poranny ruch: Myślenie ciałem. Dotknąć ciała – godz. 10:00 – 12:00 

Świadome podejście do własnego ciała pomaga nam zrelaksować się, rozluźnić i bawić. Rzadziej jednak myślimy o tym, że może też wspierać procesy twórcze, podejmowania decyzji czy autoekspresję. Rozumienie informacji, które płyną z ciała pozwala nam lepiej zrozumieć samych siebie i nasze relacje z otoczeniem, eksplorować świat, ciekawić się nim, podejmować decyzje. Myślenie ciałem ma służyć doświadczeniom i twórczym eksperymentom w tym obszarze. W trakcie porannej rozgrzewki prowadzonej przez “Myślenie ciałem” będziemy eksplorować temat ruchu i aktywnego zatrzymania, sprawdzimy jak nasze ciała mogą pomóc nam osadzić się w miejscu w którym akurat przebywamy, w grupie w której akurat się znaleźliśmy, w sytuacji, w której jesteśmy. Będziemy eksperymentować i trenować słuchanie tego co mówią do nas nasze ciała, zastanowimy się, jak możemy wykorzystać to czego doświadczyliśmy w codziennym życiu. Zajęcia będą proste i dostosowane do indywidualnych możliwości ruchowych. Na zajęcia weź wygodne buty i strój, mały koc lub matę do leżenia na ziemi oraz wodę do picia. 

Zuza Sikorska Myślenie ciałem – prowadzi warsztaty twórcze, treningi swiadomości ciała. Od ponad 10 lat pracuje z ludźmi grupowo i indywidualnie jako trenerka i tutorka. Studiowała kulturoznawstwo, psychologię, śpiew, pracę z ciałem i oddechem, a obecnie zgłębia metody pracy przez taniec i ruch.

SOBOTA 17.08

Poranny ruch: Sztuka niemyślenia po indyjsku –  godz. 10:00 – 12:00 

Sobotni poranek zaczniemy od jogi klasycznej. Podczas zajęć skierujemy umysł do środka, żeby rozpłynął się w ciele. Następnie popraktykujemy głębokie świadome oddychanie, będziemy rozgrzewać równomiernie całe ciało, wydłużać je na wszystkie strony świata, wsłuchując się w bzyczenie wewnętrznych i zewnętrznych owadów. Oddamy się we władanie grawitacji. Pozwolimy propriocepcji przeprowadzić nas przez to doświadczenie. Przy okazji uwolnimy różne dźwięki i napięcia cielesne. Na zakończenie urządzimy sobie kąpiel w świętym spokoju. Podczas tych zajęć doświadczysz siebie-ciała z ciekawością i akceptacją, w ruchu dopasowanym do Twoich własnych możliwości. Ucieleśniony umysł poddawać będziemy nieprzerwanej obserwacji. Potrzebny będzie wygodny strój, niekrępujący ruchów, mata lub koc na którym można praktykować i stanąć bosą stopą, kocyk do przykrycia lub zwinięcia w wałek, repelent przeciw owadom (jako wsparcie dla świętego spokoju).

Zofia Noworól – Komuczemu – jest nauczycielką jogi klasycznej, improwizatorką i badaczką kultury. Prowadzi zajęcia z improwizacji tańca oraz eksperymentalne działania ruchowe w różnych przestrzeniach – muzeach, miastach i na terenach zielonych. Inspiruje się doświadczeniem świadomego bycia w ciele i w przestrzeni. Korzysta głównie z technik somatycznych i percepcyjnych oraz gier choreograficznych. Lubi pracować z ludźmi z różnych światów.

NIEDZIELA 18.08

Poranny ruch: Bezmyślne ruchy leśne  – godz. 10:00-12:00

W niedzielę z samego rana zanurzymy się w lesie. Będziemy działać uważnie, czerpiąc z chwilowych wrażeń cielesnych i tego, co przychodzi do nas z otaczającego świata. Z pomocą prostych zadań ruchowych rozgrzejemy i zintegrujemy nasze czujące ciała, osadzimy się w pełni w okolicznościach przyrody, porozciągamy zmysły i połączeniach między nimi. Aby zbadać otaczającą nas przestrzeń i nasze w niej położenie, poszukamy kierunków w polu magnetycznym, po czym oddamy prowadzenie różnym częściom ciała. Żeby to wszystko stało się możliwe, na samym początku pozwolimy umysłowi upaść do pięt, skąd wyruszy w nieznanym póki co kierunku. Bezmyślne ruchy leśne są inspirowane różnymi praktykami somatycznymi i percepcyjnymi, narzędziami choreografii eksperymentalnej oraz metodą iLANDing Jennifer Monson. Potrzebny będzie swobodny strój, niekrępujący ruchów, wygodne buty lub bose stopy, woda, repelent przeciw owadom (wsparcie dla świętego spokoju), notes i coś do pisania/rysowania.

Zofia Noworól – Komuczemu – jest nauczycielką jogi klasycznej, improwizatorką i badaczką kultury. Prowadzi zajęcia z improwizacji tańca oraz eksperymentalne działania ruchowe w różnych przestrzeniach – muzeach, miastach i na terenach zielonych. Inspiruje się doświadczeniem świadomego bycia w ciele i w przestrzeni. Korzysta głównie z technik somatycznych i percepcyjnych oraz gier choreograficznych. Lubi pracować z ludźmi z różnych światów.

 

 

 

Czwartek 15.08

Rozmowy o przyrodzie #1: 

Czym jest teoria Dark Ecology Timothy’ego Mortona*?  – godz. 18:30 – 19:30

Dotąd mówiło się, że katastrofa za chwilę się wydarzy, jeśli nie zaczniemy radykalnie jej przeciwdziałać. Angielski teoretyk twierdzi, że katastrofa już nastąpiła, a my żyjemy w postapokaliptycznym świecie. Podejście to mogłoby się wydawać pesymistyczne i katastroficzne zarazem, ale Morton w naszej nowej, innej relacji z przyrodą i nie-ludźmi szuka pocieszenia. Zadaje pytania o nasz sposób traktowania przyrody i zdejmuje z tej relacji obsesję kontroli i hierarchiczną strukturę. A świat, w którym funkcjonujemy nazywa światem hiperobiektów, z którymi jesteśmy powiązani, a których nie możemy we właściwy sobie sposób kontrolować. Czy bezsilność wobec globalnego ocieplenia paradoksalnie może być naszym wyzwoleniem? Czy brak poczucia kontroli, daje szansę na życie z innymi ludźmi i przyrodą?

O losach człowiek i przyrody będą rozmawiać:

prof. Przemysław Czapliński – historyk literatury polskiej i europejskiej XX i XXI wieku, eseista, tłumacz, krytyk literacki; współtwórca Zakładu Antropologii Literatury (UAM, Poznań), kierownik specjalności krytycznoliterackiej, członek-korespondent Polskiej Akademii Nauk. Autor ponad dziesięciu książek – ostatnio: “Polska do wymiany” oraz redaktor książki “O jeden las za daleko. Demokracja, kapitalizm i nieposłuszeństwo ekologiczne w Polsce”.

dr Justyna Schollenberger – kulturoznawczyni i filozofka związana z Instytutem Kultury Polskiej UW. Autorka rozprawy „Konceptualizacja granicy między człowiekiem a zwierzęciem w wybranych dziełach Karola Darwina” nagrodzonej I miejscem w VII edycji konkursu im. Inki Brodzkiej-Wald na najlepszą pracę doktorską z dziedziny humanistyki. 

*Timothy Morton – profesor anglistyki na Rice University. Współpracował m.in. z Bjork, Pharrellem Williamsem. Autor m.in. “Being Ecological” (2018), “Dark Ecological: for a logic of Future Coexistence” (2016), “Hyperobjects: Philosophy and Ecology after the end of the World” (2013). Blog: www.ecologywithoutnature.blogspot.com.

 

Piątek 16.08

Rozmowy o przyrodzie #2:

Inne zwierzę, obca roślina – związki ludzi z nie-ludźmi  – godz. 12:30 – 14:00

Karol Darwin był bardzo dumny z tego, że udało mu się wykazać zachowania „zwierzęce” u roślin (min. zdolność do spontanicznego ruchu), a w dumie tej pobrzmiewało nieco złośliwe zadowolenie, że udało mu się rozmyć kolejną – po granicy człowiek-zwierzę – granicę; tę oddzielającą rośliny i zwierzęta. Nasze ludzkie doświadczenie, jak głoszą współczesne teorie posthumanistyczne, jest nierozerwalnie związane z doświadczeniem pozaludzkim. Nie ulega jednak wątpliwości, że łatwiej jest dostrzec istotność naszych relacji i więzów pokrewieństwa ze zwierzętami niż z roślinami. Jeśli więc rozpoznajemy w zwierzętach „innych”, z którymi można się porozumieć lub przynajmniej usiłować poznać ich perspektywę, to rośliny mogą jawić się jako prawdziwi „obcy”. W trakcie spotkanie zastanowimy się, czy rzeczywiście musimy w namyśle nad człowiekiem uwzględniać istoty, których życie wydaje się tak prymitywne, bo poświęcone wyłącznie wzrastaniu i trwaniu? O konieczności wypracowania „roślinnego myślenia” pisze Michael Marder, czołowy przedstawiciel critical plant studies, przekonując, że uważnie i poważnie badane rośliny oferują nowy model sposobu bycia; wychylony ku relacjom z innymi, swobodnie pleniący się po obwarowanym tradycyjnymi granicami terytorium humanistycznego namysłu.

dr Justyna Schollenberger – kulturoznawczyni i filozofka związana z Instytutem Kultury Polskiej UW. Autorka rozprawy „Konceptualizacja granicy między człowiekiem a zwierzęciem w wybranych dziełach Karola Darwina” nagrodzonej I miejscem w VII edycji konkursu im. Inki Brodzkiej-Wald na najlepszą pracę doktorską z dziedziny humanistyki. 

 

Sobota 17.08

Rozmowy o przyrodzie #3: Przyrodopisanie: jak pisać o przyrodzie. Spotkanie z poetką i botaniczką Urszulą Zajączkowską – godz. 12:30 – 14:00

Dlaczego tak atrakcyjne stają się dzisiaj opowieści o organizmach odległych od psów i kotów, z którymi zaprzyjaźniamy się wciąż częściej niż z mchami i sumami? Jak wobec narastającej od niedawna lawinowo świadomości, że nie żyjemy na planecie ludzi, a tylko przez chwilę nam się tak zdawało, zachowuje się i przekształca literatura?  Łodygi przewodzą nie tylko wodę, ale i całą złożoną historię planety, której rośliny dzielnie świadkują. Urszula Zajączkowska nie poprzestaje zresztą na opisie, próbuje także czegoś jeszcze trudniejszego – odczytu znaczeń z roślinnego języka, pozbawionego słów, składającego się ze skrętów konarów, różnic w kątach nastawienia liści względem ziemi i słońca, poszumów i skrzypień. (…) W przyrodopisaniu język literacki stanowi zaledwie jedną z form opowieści, snutej już z powodzeniem przez odgłosy dziobów i skrzydeł, kępki mchu i linie traw. (…) Właśnie skalą pracy na samym języku różni się przyrodopisanie, o którym tu piszę, od ogromu dostępnego nam dziś nature writing. Choć granica rzecz jasna jest bardzo płynna i zależna od potrzeb czytelnika. Modne mikrowyprawy, patetyczne opowieści o życiu drzew, chodzenie jako sposób terapii – wszystko to pozwala może prowadzić życie bliżej przyrody i w tym sensie bywa pomocne, ale rzeczywista przemiana spojrzenia i mentalności jest możliwa tylko za cenę mozolnego dłutowania w samym tworzywie literatury. Fragmenty z tekstu Zofii Król „NA SKRZYŻOWANIACH PAJĘCZYN”, Dwutygodnik, 07.2019

Urszula Zajączkowska – poetka, botaniczka, artystka wizualna i muzyczka, adiunkt w Samodzielnym Zakładzie Botaniki Leśnej SGGW w Warszawie. Studiuje wzrost, anatomię i ruchy roślin. Bada ich aerodynamikę oraz biomechanikę. Jej debiutancki tomik poezji „Atomy” (2014) był nominowany do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius w 2015 roku. W 2016 roku stworzyła film „Metamorphosis of Plants”, powstały z inspiracji dziełem J.W. Goethego pod tym samym tytułem. Jest to ekspresja na podstawie naukowych nagrań ruchów roślin powiązana z tańcem solisty Baletu Narodowego, Patryka Walczaka. Autorka książki “Patyki i badyle”.

 

Niedziela 18.08

Rozmowy o przyrodzie #4: Warsztat myślenia rowerowego – godz. 12:30 – 14:00

Jaka jest filozofia jazdy na rowerze? Prosta. Jak mówi mama „żadna filozofia!”. Dwa koła, łańcuch, pedały plus mięśnie. Ale tej prostocie jest geniusz, a w jeżdżeniu rowerem kryje się przecież zupełnie inny – niż w niejeżdżeniu – światopogląd, a nawet świato-ogląd. Co robi z nami rower? Dlaczego powinno się zdelegalizować samochody (ba, i czy to pytanie nie jest jedną z największych prowokacji intelektualnych, na jakie można się w dzisiejszych czasach poważyć?), dlaczego rower jest post-wzrostowy, jak się ma do przyrody i do relacji z nieludzkimi istotami i dlaczego jest nam dzisiaj tak bardzo potrzebny?

dr Piotr Kubkowski – historyk kultury z Instytutu Kultury Polskiej UW, autor nagradzanej książki „Sprężyści” 

Kornelia Sobczak – doktorantka w Instytucie Kultury Polskiej UW, wegetarianka, cyklistka

 

 

Piątek 15.08

Ćwiczenia z relacji do wyboru – godz. 14:30 – 16:30

Ćwiczenia z Wittgensteinem – “Gdyby lew umiał mówić, nie potrafilibyśmy go zrozumieć”?

Będziemy zastanawiać się nad intrygującą uwagą z ,,Dociekań filozoficznych” Ludwiga Wittgenstaina, w której stwierdza on, że ,,gdyby lew umiał mówić, nie potrafilibyśmy go zrozumieć”. Pomówimy o tym, jak w filozofii późnego Wittgensteina nici porozumienia językowego i sensu polegają na wspólnocie oraz stałości ,,sposobu życia”. ,,Mówienie jest częścią pewnej działalności, pewnego sposobu życia” do tego stopnia, że ,,wyobrazić sobie jakiś język, znaczy wyobrazić sobie pewien sposób życia”. Lew – nawet oswojony – ma całkowicie obcy dla nas sposób życia. Z podobnych względów nie moglibyśmy zrozumieć ludzi z plemienia, w którym w żaden sposób nie okazuje się uczuć. Czytając uwagi Wittgensteina z ,,Dociekań filozoficznych”, ,,Kartek” i ,,O pewności” zastanowimy się nad  reprezentowanym przez niego szczególnego rodzajem relatywizmu kulturowego, nad kruchością tego, co uważa za jedyny fundament porozumienia oraz nad konsekwencjami etycznymi i praktycznymi takiego stanowiska – w szczególności w kontekście wielokulturowości jak i np. naszych zobowiązań moralnych wobec zwierząt. 

dr Karolina Rychter – po studiach filozoficznych obroniła doktorat o znaczeniu literatury dla filozofii na Wydziale Filozofii i Socjologii UW. Jej obszar zainteresowań obejmuje współczesną filozofię anglosaską, nowe interpretację romantyzmu i prozę modernistyczną. Zajmuje się badaniem wzajemnych związków między filozofią a literaturą oraz szeroko pojętą filozofią kultury, również kulturowymi aspektami kulinariów.

Ćwiczenia z uważności sonicznej  

John Cage mieszkał w lesie, rozczytywał się w „Waldenie” Thoreau i kochał zbierać grzyby. Jakie nauki płyną z jego pasji dla muzyki eksperymentalnej, sztuki dźwięku oraz sound studies? Spróbujemy spojrzeć na przyrodę inaczej, wsłuchać się w nią uważniej, podążając ścieżkami praktyk głębokiego słuchania Pauline Oliveros, konceptualnych utworów Alvina Luciera oraz twórczości z kręgu Fluxusu. Struktura i improwizacja, uważność na otoczenie oraz na innego, dźwięk i ciało.

Antoni Michnik – doktorant w IS PAN, historyk kultury, performer. Członek założyciel researchersko-performatywnej Grupy ETC oraz Zespołu Badań Praktyk Późnej Nowoczesności przy IKP UW. Współpracownik Stowarzyszenia im. Stanisława Brzozowskiego. Od jesieni 2013 w redakcji magazynu „Glissando”.

Ćwiczenia z wielorakiego Ja

William James określił Ja jako „najbardziej tajemniczą zagadkę, z którą uporać powinna się psychologia” i choć od jego konstatacji dzieli nas ponad stuletni okres empirycznego i teoretycznego zainteresowania tym zagadnieniem, to wciąż pozostaje ono jednym z najbardziej tajemniczych i elektryzujących tematów współczesnej myśli psychologicznej.  Czym jest moje Ja? Czy Ja jest jednolite, a może wieloaspektowe (wielorakie), składające się z wielu aspektów, subosobowości? Jak różne teorie próbują opisać tę złożoną i dynamiczną strukturę poznawczą? Czy osobowość wieloraka może być ekstremalnym wariantem normalnej psychicznej organizacji w naszej kulturze i pokazywać nam, jak zbudowana jest ludzka psychika? Na te pytania wspólnie poszukamy odpowiedzi podczas Ćwiczeń z wielorakiego Ja. 

Duet Future Simple:  

Paulina Czapska – od ponad 10 lat wspiera osoby indywidualne i organizacje w poszerzaniu kompetencji zawodowych i osobistych. Ważna jest dla niej idea zrównoważonego aktywizmu. Jest autorką programów społeczno-kulturalnych i wieloletnią członkinią Zarządu Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę”. Ukończyła Szkołę Coachów przy Erickson International i Wszechnicy UJ oraz Szkołę Trenerów Wszechnicy UJ, Roczny Kursu Terapii Gestalt dla Profesjonalistów oraz I i II stopień Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach (TSR). 

Anna Szapert – pracuje jako terapeutka, coach i trenerka. Jej doświadczenie obejmuje zarówno pracę indywidualną, jak i grupową w różnorodnych organizacjach. Jest językoznawczynią i kulturoznawczynią po studiach na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończyła szereg szkoleń coachingowych i psychoterapeutycznych (m.in. certyfikat coacha MLC, szkolenia w nurcie Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach, Psychologii Procesu, Gestalt). Wspiera ludzi doświadczających kryzysów życiowych, niskiego poczucia własnej wartości, depresji i lęku. 

 

Sobota 17.08

Ćwiczenia z relacji do wyboru – godz. 14:30 – 16:30

Ćwiczenia z land artu Oskara Hansena  

Oskar Hansen całe życie snuł wizje. Chciał np. zmiany w doświadczaniu miast, albo możliwości dopasowywania architektury do siebie. Wierzył również, że inna dydaktyka jest możliwa. Z tego powodu nie narzucał studentom w jaki sposób mają wykonać powierzone przez siebie zadania. Skutek był taki, że w 1972 i w 1974 zrobili to poprzez wyjechanie z nim w plener, gdzie sięgnęli nie tylko po ideę gier plenerowych, ale również po zastany krajobraz. Tymczasem w tym samym roku – 1974 – Teresa Murak wykonała w Ubbeboda (Szwecja) pracę pt. “Rzeźba dla Ziemi”, która uchodzi za pierwszy land art na Kontynencie Europejskim. Czy dydaktykę Hansena da się połączyć z działalnością Murak, albo ogólniej z nurtem w sztuce, który polega na wychodzeniu w przyrodę, by tam za pomocą drobnych, bądź radykalnych, gestów, z dala od „świątyń sztuki”, przy użyciu zastanych elementów, tworzyć własne prace? I czy coś wartościowego mogłoby wyjść z takiego spotkania? Sprawdźmy to. Na warsztatach przeniesiemy dydaktykę Hansena w zupełnie nową sytuację – w przestrzeń kolonijną. Porozmawiamy o artystach, którzy byli zaangażowani w sztukę ziemi oraz poprzyglądamy się otaczającej nas przyrodzie. Na końcu zrobimy prawdziwe land art-y.

Agnieszka Szostakiewicz – historyczka sztuki, performerka, specjalistka do spraw edukacji, edukatorka z wieloletnim doświadczeniem. Prowadzi autorskie warsztaty artystyczne dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Od ponad dwunastu lat związana z Zachętą Narodową Galerią Sztuki. Autorka warsztatów pt. “Elementarz Sztuki Współczesnej” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Prowadzi wykłady na kierunku sztuka mediów na warszawskiej ASP, oraz zajęcia na SWPS-ie. Współautorka wystawy „Leszno/Świerczewskiego/Solidarności” w Instytucie Awangardy, współtwórczyni Targów Młodej Sztuki Most. 

Ćwiczenia z obcymi z kosmosu

Ludzkość od dziesięcioleci czeka na przybyszy z kosmosu. Wielu jest przekonanych, że takie wizyty miały już miejsce; niektórzy twierdzą, że sami brali w nich udział. Inni zaobserwowali tylko znaki. Nie brak takich, którzy boją się przybycia obcych. Czy przylecą w pokojowych zamiarach? Czy grozi nam inwazja? Spotkanie polegać będzie na serii ćwiczeń przestrzennych, których celem będzie zaproszenie i powitanie obcych z kosmosu. Miejscem akcji będzie leśna polana, osłonięta przez drzewa od reszty terenu i dzięki temu idealna jako miejsce spotkania z nieznanymi istotami. Ćwiczenia będą miały charakter relacyjny: odbywać się będą albo w parach, albo w podgrupach, albo kolektywnie całą grupą, bez zadań indywidualnych, ponieważ za każdym razem chodzi o akty komunikacji. Obejmować będą m.in. gesty powitania i życzliwości, tworzenie i odczytywanie znaków w zbożu (trawie), wysyłanie sygnałów świetlnych (lusterka – puszczanie zajączków – lub latarki) oraz formowanie piramidy. W związku z problemem nieszczerości i podejrzliwości w komunikacji alternatywnie rozważane są ćwiczenia z fałszywych uśmiechów i udzielania błędnych informacji. Czy obcy dadzą się oszukać? A może obcy są wśród nas?

dr Xawery Stańczyk – poeta, socjolog i antropolog kultury. Autor monografii “Macie swoją kulturę. Kultura alternatywna w Polsce 1978-1996” (2018) nominowanej do Nagrody Giedroycia oraz dwóch tomów poetyckich: nominowanego do Nagrody Literackiej Nike “Skarbu piratów” (2013) i “Handluj z tym” (2015). Współredagował tomy zbiorowe Miasto na żądanie. Aktywizm, polityki miejskie, doświadczenia (2014) i Awangarda/underground. Idee, historie, praktyki w kulturze polskiej i czeskiej (2018). Zwycięzca konkursu Narodowego Centrum Kultury na najlepszą rozprawę doktorską z dziedziny nauk o kulturze. Członek zarządu stowarzyszenia Miasto Moje A w Nim. Interesuje się historią kultury popularnej i awangardowej, ideologii i ruchów społecznych w Polsce i Europie Wschodniej.

dr Anna Winkler – doktor nauk społecznych, filozofka i politolożka, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego. Interesuje się historią radykalizmu społecznego i rewolucji, historią kobiet i historią miast.

Ćwiczenia z towarzystwem

Relacje, związki, kontakty, stosunki, więzi. Zagadnienie relacji z innymi stanowi fundament rozważań psychologów i terapeutów. Co różne teorie psychologiczne mówią o tworzeniu „zdrowych” i „dojrzałych więzi”? Czy istnieją uniwersalnie skuteczne zasady tworzenia satysfakcjonujących, bezpiecznych, trwałych związków? Jakie zachowania służą budowaniu kontaktów z ludźmi? Czy relacje można ćwiczyć? Jak nowoczesność i technologie wpływają na nasze więzi? Na te pytania wspólnie poszukamy odpowiedzi podczas Ćwiczeń z Towarzystwem. 

Duet Future Simple:  

Paulina Czapska – od ponad 10 lat wspiera osoby indywidualne i organizacje w poszerzaniu kompetencji zawodowych i osobistych. Ważna jest dla niej idea zrównoważonego aktywizmu. Jest autorką programów społeczno-kulturalnych i wieloletnią członkinią Zarządu Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę”. Ukończyła Szkołę Coachów przy Erickson International i Wszechnicy UJ oraz Szkołę Trenerów Wszechnicy UJ, Roczny Kursu Terapii Gestalt dla Profesjonalistów oraz I i II stopień Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach (TSR). 

Anna Szapert – pracuje jako terapeutka, coach i trenerka. Jej doświadczenie obejmuje zarówno pracę indywidualną, jak i grupową w różnorodnych organizacjach. Jest językoznawczynią i kulturoznawczynią po studiach na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończyła szereg szkoleń coachingowych i psychoterapeutycznych (m.in. certyfikat coacha MLC, szkolenia w nurcie Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach, Psychologii Procesu, Gestalt). Wspiera ludzi doświadczających kryzysów życiowych, niskiego poczucia własnej wartości, depresji i lęku. 

 

 

Czwartek 15.08

Performance muzyczno-wizualny o komunikacji, rozmowie i przyrodzie inspirowany korespondencją mailową pomiędzy Björk oraz Timothym Mortonem.  W wykonaniu Roberta Bęzy, Misii Furtak i Mirona Grzegorkiewicza – godz. 20:00-21:00

Robert Bęza – absolwent filmoznawstwa na Uniwersytecie Łódzkim, twórca multimedialnych projektów i wideoklipów, VJ, grafik i fotografik współpracujący z takimi instytucjami kultury jak Muzeum Sztuki w Łodzi, Against Gravity, CSW Warszawa. Zaangażowany w działania artystyczne kultury niezależnej tworzy projekty m.in. z artystami z LadoABC, Stefanem Wesołowskim, Mią Masaoką.  Twórca digitalnych kolaży zaprezentowanych na indywidualnej wystawie w Galerii Nizio. Podczas rezydencji artystycznej w Bukareszcie zaprezentował film z materiałów found footage “YouBucuresti”. Wystąpił m.in. na Off Festival, Opener, Festiwal Przemiany, Eurosonic Festival / Holandia, Cité nationale de l’histoire de l’immigration – Paryż, SKIF / Sankt Petersburg, Jazz and Experimental Music From Poland / Londyn.

Misia Furtak – muzyk, dziennikarka i animatorka. Laureatka Fryderyka w kategorii Debiut Roku, Paszportu Polityki w kategorii Muzyka Popularna i nagrody im. Grzegorza Ciechowskiego. Zagrała kilkaset koncertów w całej Europie i Japonii. Prowadziła audycję muzyczną w Polskim Radio RDC. Jest w gronie założycieli Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę”, z którym wciąż współpracuje. W latach 2016 – 2017 związana z działem edukacji i badań Narodowego Instytutu Audiowizualnego.

Miron Grzegorkiewicz – Miron Grzegorkiewicz aka M8N (1987) – improwizator-muzyk, producent, projektant interakcji, niedyplomowany teatrolog, amator wielorakich sztuk wizualnych. Słyszany w takich zespołach, jak JAAA!, HOW HOW, Daktari, SHMIB czy PTKCSS, z którymi występował między innymi na festiwalach Open’er (Gdynia), Off Festival (Katowice), Tauron Nowa Muzyka (Katowice), Nowa Tradycja (Warszawa), Nowa Muzyka Żydowska (Warszawa), JazzBezz (Ukraina), JazzFest (Berlin), c/o pop Festival (Kolonia), Reeperbahn (Hamburg), Primavera Sound (Barcelona), Tallinn Music Week (Tallin).

Koncert  Pani Jeziora i przyjaciele – 21:00 – 21:30 

„Badania naukowe dowodzą, że kiedy ludzie patrzą na wodę: jeziora, rzeki, oceany, aktywizuje się ta sama część mózgu, która rozpala się pod wpływem miłości”. Pani Jeziora, jak i jej towarzyszka kundelka Rybka, pochodzą z miasta Łódź. Z interesujących elementów biograficznych wymienić można jeszcze to, że jej mama była instruktorką pływania, a tata prowadził firmę instalującą baseny ogrodowe. W czwartek Pani Jeziora wykona kilka utworów wybranych artystek/ów, i z pomocą przyjaciół (Czarny Czesio, Żmija Czarny Sztylet), przy akompaniamencie Waszej wyobraźni, a czasem gitary, pomoże wam popłynąć/odpłynąć.

 

Piątek 16.08

Koncert Fara.Maarz – godz. 20:00 – 21:00

Duet Fara.Maarz to wokal Gosi Bańki oraz gitarzysty Mehdiego Gholami – muzyków, którzy od pierwszego spotkania na jednym z warszawskich jam session czuli, że mimo wielu pozornych różnic, mówią w tym samym języku – to spotkanie dwóch światów, które są sobie bardzo bliskie. Poza granicami – (pers.) Fara Maarz. Muzyka Fara.Maarz jest pełna improwizacji, której podstawą są wzajemna czujność, obserwacja oraz niekontrolowane porywy serca i strun. 

Mehdi Gholami – Irańczyk czy Pers z pochodzenia, ale jak sam mówi – Polak z zasiedzenia, Absolwent Studiów Kulturoznawczych i Polonistycznych na Uniwersytecie Łódzkim przy Instytucie teorii literatury, teatru i filmu. Gitarzysta samouk grający na gitarze od najmłodszych lat w różnych stylach i z niezliczoną ilością muzyków. Jest tłumaczem poezji perskiej, pracował także jako tłumacz w dyplomacji wojskowej w Biurze Attache Wojskowego Ambasady Irańskiej w Warszawie. Obecnie skupia się na muzyce.

Gosia Bańka – wokalistka, od najmłodszych lat związana z różnymi formami sztuki: muzyką, tańcem, malarstwem, poezją, fotografią. Pisze własne teksty, gra i komponuje na gitarze. Wcześniej związana z bluesowym zespołem Jutro Morze. Stara się często podróżować po Bliskim Wschodzie, skąd przywozi kadzidła a jej dusza nasiąka tamtejszymi melodiami.

DJ soft Lips: set Biwaki Świata – godz. 21:30 – 1:00

 

Sobota 17.08

Spacer i leżący koncert Olgierda Dokalskiego  – godz. 20:00 – 21:30

Planujemy zagłębić się w las i przejść zdrowy dystans, żeby posłuchać Olgierda Dokalskiego – trębacza i kompozytora zainteresowanego szeroko pojętą kulturą ludową. Ochocianin, rocznik ’83. Z wykształcenia cybernetyk, niedoszły antropolog kultury. Założyciel zespołów Daktari i nor cold, związany także z grupami kIRk, Warsaw Improvisers Orchestra. Od paru lat koncentruje się na opowiadaniu historii. Autor wideoklipów i scenariuszy. https://dokalski.bandcamp.com/releases 

DJ Soft Lips: set Zielona Noc – godz. 21:30 – 1:00

 

 

Czwartek 15.08

Zabawa na przywitanie: trójbój w dziwne gry z błędnymi regułami – godz. 16:00

Jojo, kości, zośka – gry i zabawy, w których nie wiadomo, o co chodzi, albo wiadomo, o co chodzi, ale i tak nie wiadomo, bo regulamin rozgrywek jest zagmatwany i wewnętrznie sprzeczny. Wprowadzone do zawodów  sprzeczności, luki i niekonsekwencje wymagać będą od uczestników dodatkowej inwencji, a sprawność manualna czy szczęśliwy rzut mogą okazać się zgoła nieprzydatne. Co gorsza, ponieważ nie zmienia się zasad w trakcie gry, zasady będą z premedytacją zmieniane w trakcie gry,  stawiając uczestników przed wyborem: albo będą podążać za coraz to dziwniejszymi pomysłami prowadzących, albo przejmą kierowanie rozgrywkami we własne ręce, samodzielnie ustalając reguły. Co jednak, jeśli ktoś je zmieni?

dr Xawery Stańczyk – poeta, socjolog i antropolog kultury. Autor monografii “Macie swoją kulturę. Kultura alternatywna w Polsce 1978-1996” (2018) nominowanej do Nagrody Giedroycia oraz dwóch tomów poetyckich: nominowanego do Nagrody Literackiej Nike “Skarbu piratów” (2013) i “Handluj z tym” (2015). Współredagował tomy zbiorowe Miasto na żądanie. Aktywizm, polityki miejskie, doświadczenia (2014) i Awangarda/underground. Idee, historie, praktyki w kulturze polskiej i czeskiej (2018). Zwycięzca konkursu Narodowego Centrum Kultury na najlepszą rozprawę doktorską z dziedziny nauk o kulturze. Członek zarządu stowarzyszenia Miasto Moje A w Nim. Interesuje się historią kultury popularnej i awangardowej, ideologii i ruchów społecznych w Polsce i Europie Wschodniej.

dr Anna Winkler – doktor nauk społecznych, filozofka i politolożka, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego. Interesuje się historią radykalizmu społecznego i rewolucji, historią kobiet i historią miast.

 

Piątek 16.08

Kino Kolonijne : “Homo Sapiens” – godz. 22:00 -23:30

Homo Sapiens (Homo Sapiens) reż. Nikolaus Geyrhalter, Austria, 2016, 94 min

Co pozostanie z naszej cywilizacji, gdy w końcu wyginiemy? Puste przestrzenie, opuszczone budynki, sklepy, kina, szpitale, biura, szkoły, biblioteki, parki rozrywki i więzienia. Ruiny miast, które coraz bardziej porastać będzie roślinność. Zarośnięte wysypiska śmieci i zbiorniki wody czy rozpadający się na drodze asfalt… Przestrzeń, w której mieszkamy, po naszej zagładzie ponownie przejmie przyroda, z której kiedyś brutalnie ją wyrwaliśmy. Film, kręcony przez 4 lata w Europie, USA, Japonii i Argentynie, jest krytycznym portretem naszej cywilizacji. Zbudowany wyłącznie z precyzyjnie skomponowanych, statycznych ujęć, pozbawionych jakiegokolwiek komentarza. Przyglądamy się życiu ludzi na Ziemi, ich stosunkowi do zwierząt, drugiego człowieka, wojen. Brak tu obrazów przestrzeni prywatnych. Oglądamy wyłącznie miejsca publiczne: biura, hale sportowe, magazyny, szkoły, szpitale, sklepy. Poznajemy sposób organizacji życia na naszej planecie, a także wpływ, jaki rozwój technologii ma na degradację naszej cywilizacji. Widzimy miejsca opuszczone, zapomniane, odzyskane przez przyrodę i zwierzęta. Film jest głębokim spojrzeniem na wpływ, jaki ludzkość wywarła na Ziemię, próbą przewidzenia przyszłości, jaka nas czeka i oceną roli człowieka w dobie kryzysu ekologicznego. Czy mamy szansę na zmianę? Co powinniśmy w tym kierunku zrobić? Czy nie jest już za późno? Ten medytacyjny, poetycki esej o skończoności naszego gatunku zachęca do medytacji nad kruchością człowieka, do refleksji nad upływającym czasem i chwilą.

Sobota 17.08

Kino Kolonijne: Jutro albo pojutrze – godz. 22:00 -23:30

Jutro albo pojutrze, (Minding the Gap), reż. Bing Liu, USA, 2018, 93 min

Bohaterami filmu są trzej przyjaciele: Zack, Keire i Bing, którzy w Rockford, w stanie Illinois, spędzają wolny czas na jeżdżeniu na deskorolce po mieście i imprezowaniu. Tematem „Jutro albo pojutrze” jest dorastanie tych trzech młodych mężczyzn. Za kamerą stanął jeden z nich – Bing Liu, dzięki czemu film staje się wejściem w głąb środowiska, ale też spojrzeniem na samego siebie. To rodzaj intymnej psychoterapii młodego reżysera, ale też jego kolegów i relacji, które ich łączą ze sobą nawzajem, rodzinami i społeczeństwem. Spojrzenie z wewnątrz, które dobrze się ogląda nawet tym, którzy są na zewnątrz.

Niedziela 18.08

Lament nad przyrodą – performatywne zakończenie ze Wspólnotą Międzygatunkową, od 14:30 – 15:30 

Wspólnie w działaniu będziemy badać jak praktyki artystyczne i performatywne mogą pomóc w wyrażaniu poczucia straty i rozpaczy związanej z masowym wymieraniem i dewastacją planety, a także stać się narzędziem ochrony zagrożonych istnień i walki z katastrofą ekologiczną. Będzie to próba szukania odpowiedzi na pytanie czym jest zaangażowana, wrażliwa na środowisko sztuka dzisiaj.

Wspólnota Międzygatunkowa wyrosła z czarnoziemu, plastisfery i meandrów styku kostek bauma. Jej celem jest zbutwienie paradygmatu poddaństwa Ziemi wobec człowieka. Jednocząc się ponad gatunkowymi podziałami, członkinie i członkowie domagają się zniesienia hierarchicznego systemu opartego na ekobójstwie i wysysaniu planety z soków. Symbiotycznie gromadzą się w nieograniczonej różnorodności kłączy, plech, stóp, płetw, nibynóżek, rzęsek i racic. Wspólnota posiada własny ustrój, doktrynę, bakterie jelitowe i obrzędy kultowe, które są celebracją siły rozkładu, będącej częścią twórczej, witalnej materii kompostu. Istoty stowarzyszone we wspólnocie wchłonęły przez krwiobieg i trawią fakt, że przyroda jest w nich, a nie poza nimi. By skutecznie szerzyć idee solidarności ponadgatunkowej wspólnota dąży do wpisania w Rejestr kościołów i innych związków wyznaniowych.