Rozkład jazdy | turnus 2023

Czy wystarczy tylko wyczyścić kalendarz, usiąść w fotelu… i już? Tylko co zrobić z dobiegającym nas szumem, propozycjami wychodzenia, brania udziału, spotykania się, działania, rozwijania się, robienia kariery? Jak odmówić, jeśli wszystko dookoła krzyczy „dalej, więcej, szybciej”? Jak uzasadnić „nicnierobienie” które nie jest tylko krótką przerwą, reperacją zdrowia albo odpoczynkiem w służbie przyszłej produktywności? I czy w ogóle możemy sobie na to pozwolić? Na warsztatach zastanowimy się nad wciąż pozostającymi w naszej mocy aktami odwagi – odmową produktywności i odpoczynkiem. Porozmawiamy o tym, co to znaczy robić nic, o ekonomii uwagi zarządzanej przez wielkie korporacje w imię wielomiliardowych zysków, o tym czy odpoczynek może ocalić świat, a przede wszystkim o wyobrażonej wspólnocie, w której robienie nic jest nie tylko możliwe, ale również pożądane i upragnione. Poprowadzi nas między innymi książka Jenny Odell „Jak robić nic?”. Lektura przed warsztatem nie jest niezbędna, ale gorąco do niej zachęcamy! Prowadzi Instytut Wolnego Czasu

Związek, przyjaźnie, przeprowadzka, planowanie wyjazdu, remont, praca, życie w komunie, bycie w grupie. Wspólne działania niosą w sobie ogromny potencjał, ale także pewne ryzyko. A co jeśli nie będzie fajnie i nie porozumiemy się ze sobą? Albo będziemy mieć inaczej i pojawi się konflikt? Czy da się coś zrobić, żeby tego uniknąć? Oczywiście nie ma magicznej różdżki, dzięki której zawsze będziemy żyć ze sobą w idealnej harmonii, są jednak rozwiązania, które pozwalają na wpuszczenie do naszych relacji więcej lekkości, przyjemności i spokoju. Na warsztatach porozmawiamy o tym, jak się różnić, żeby się nie poróżnić oraz jak odpuszczać, żeby dopuszczać do siebie to, co dobre i przyjemne. Spotkanie będzie miało część praktyczną w formę gier i zabaw towarzyskich nie zawsze na sto procent poważnych, za to idealnie nadających się do tego, żeby z lekkością siebie poznać i z przyjemnością zacząć Kolonie. Prowadząca— Agnieszka Szostakiewicz — trenerka komunikacji opartej na empatii, psychoterapeutka w trakcie szkolenia w Instytucie Integralnej Psychoterapii Gestalt, historyczka sztuki, wykładowczyni na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, wieloletnia edukatorka. Od dwóch lat działa pod marką Własna przestrzeń. Wierzy, że świat byłby lepszym miejscem gdyby relacje międzyludzkie opierały się na empatii i autentycznej komunikacji.

To przestrzeń dla Ciebie, abyś mógł/mogła przywitać dzień w swoim ciele, kontaktując się z własnym oddechem i najbliższym otoczeniem. Podczas zajęć poznasz proste narzędzia wprawiające Twoje ciało w ruch. Prowadząca — Beata Zaręba — Jej miłość do ruchu ma swe początki, w trwającej od najmłodszych lat przygodzie z tańcem. Lawirując pomiędzy różnymi formami aktywności fizycznej, podkreśla ich niesamowity wpływ na sferę mentalną. Dostrzega wielki potencjał w ruchowej interakcji ze środowiskiem naturalnym, drugim człowiekiem i muzyką. Od wielu lat rozwija swoją wiedzę i praktykę jako nauczycielka tańca i ruchu. Ze wszystkich wspaniałych właściwości ruchu, najbardziej docenia jego terapeutyczne działanie.

Porozmawiamy o codziennej pielęgnacji i dbaniu nie tylko o skórę, ale i mięśnie twarzy, dekoltu. Jakie praktyki ćwiczeń są bezpieczne, dlaczego warto ćwiczyć również te mniejsze mięśnie naszego organizmu? Sprawdzimy, w jaki sposób uwolnić się od działania stresu na kondycję twarzy, a także, dlaczego masaż tak pozytywnie wpływa na nasze receptory i poziom energii. Prowadząca — Kinga Dłużewska — kulturoznawczyni, edukatorka, certyfikowana instruktorka jogi twarzy i automasażu. Absolwentka Wydziału Artes Liberales. Obecnie znajduje się w trakcie szkolenia na facylitatorkę, organizowanym przez Instytut Analizy Bioenergetycznej w ramach certyfikacji Florida Society for Bioenergetic Analysis, w nurcie Alexandra Lowena. Swoje badania poświęca kwestii połączenia ciała i umysłu, ich reakcji na ludzki dotyk, włączając w to codzienną praktykę ruchu i eksperymentowania z głosem.

Sprawcze działanie katastrof dokonuje się poprzez zakłócenia i zniszczenia. Katastrofy wprowadzają zamęt, wytrącają z równowagi, dezorganizują porządek ludzkiej egzystencji, wymuszając nierzadko przewartościowanie obowiązującej wiedzy o świecie i zmianę kursu rozwoju cywilizacji; zawsze sygnalizują przy tym koniec pewnego świata, a równocześnie stymulują narodziny nowego. Ich dziwaczny urok bierze się z tego, że pozwalają nam doświadczyć czegoś niespodziewanego, a tym samym poszerzyć nasze horyzonty poznawcze. Odpowiednio dawkowana katastrofa może okazać się remedium na obsesję na punkcie bezpieczeństwa, jaka zapanowała nad kulturą europejską mniej więcej od czasu rewolucji industrialnej. W trakcie warsztatów wspólnie pospekulujemy wokół takich pytań jak: czym może być katastrofa na poligonie kultury? Do czego może się nam przydać? Jak praktykować katastrofy i czego możemy się nauczyć od aktorów wędrownych trup teatralnych z XVII wieku, XX-wiecznych sytuacjonistów i happenerów czy też speedrunnerów i innych cyfrowych ryzykantów tego stulecia? Prowadzący — Konrad Wojnowski jest adiunktem w Katedrze Performatyki na Wydziale Polonistyki UJ. Ciągnie go głównie do tego, co mało prawdopodobne. Ostatnio są to przede wszystkim nieoczekiwane spotkania między nauką a sztuką oraz technologie wskrzeszania umarłych artystów.

Jak często opuszczasz kontrolę i oddajesz się zabawie? Lekkości? Zdarza Ci się myśleć, czy wypadasz dobrze/źle przed innymi? Może dobrze się znasz ze wstydem? Robienie „dobrego wrażenia” wydaje się warunkiem istnienia we współczesnym świecie. Sami wkładamy się w ramy, sztywnieje w ciele, albo zamykamy się w głowie. Korkujemy się. Dzięki zabawie i lekkości możemy nauczyć się odpuszczać i otwieramy się na przepływ. Chciałabym, żebyśmy „zluzować gacie” i spotkali się w akceptacji siebie i autentyczności przy pomocy technik improwizacyjnych. Poznamy się we wspólnym obciachu. Będziemy dopieszczać spontaniczność i beztroskę w pracy z ciałem i gimnastyce dla głowy. Weźcie wodę — będzie sucho, śmiesznie, głupio i pięknie. Prowadząca — Karolina Witowska — artystka, graficzka, arteterapeutka. Rysuje i kocha impro.

Chociaż Tarot powstał w XV wieku jako zwykła gra karciana, od stuleci fascynuje przede wszystkim jako narzędzie do dywinacji. Być może stało się tak dlatego, że ta wyjątkowa talia niczym gąbka nasiąkła wpływami kulturowymi, mieszcząc w sobie archetypy, które układają się w tzw. Drogę Głupca – 22 Wielkie Arkana Tarota. To opowieść odzwierciedlająca ludzkie pragnienia i lęki, ale też doświadczenie głębokiego zanurzenia w (ludzko-nieludzkim) świecie. W trakcie warsztatów omówimy kolejne karty, zastanawiając się przy tym, czy Tarot warto czytać na zielono, tzn. włączając w tę praktykę “ekologię magii”. Prowadząca — Ania Kamecka — filolożka, kulturoznawczyni i animatorka kultury. Przez trzy lata (2020-2023) współprowadziła audycję Tarotiada – audycję o Tarocie w Radio Kapitał. Od niedawna adeptka sztuki opowiadania baśni i bajkoterapeutka w procesie; w opowieściach snutych przez człowieka lubi odnaleźć głos przyrody. Na co dzień pracuje w Rotacyjnym Domu Kultury na Jazdowie.

O książce: Nasz dom powinien być naszym „szałasem na hałas”, niczym przytulenie bliskiej osoby albo koc i ciepła herbata w zimowy wieczór. Przestrzeń prywatna powinna nas otulać i stanowić przedłużenie nas samych, naszych potrzeb i upodobań estetycznych. Odnalezienie tego, co dokładnie wprowadza do naszego odczuwania przestrzeni poczucie bezpieczeństwa, nie jest jednoznaczne ani uniwersalne. Każdy potrzebuje sprawdzić, co do tej pory było nawykiem, np. odziedziczonym po rodzicach lub byłych partnerach, a co jest świadomym wyborem, a także, co można zmodyfikować, aby osiągnąć optymalną relację z przestrzenią. Spotkanie z autorką książki— dr Joanna Jurga – projektuje przestrzeń do życia w izolacji. Zajmuje się poczuciem bezpieczeństwa, zarówno w warunkach ziemskich, jak i kosmicznych. Bada działanie ludzkich zmysłów i tworzy rozwiązania projektowe dla przebodźcowanych użytkowników. Autorka podkastu #BEZPIECZNIK. Rozmowę poprowadzi— Agata Pyzowska

Po spotkaniu odbędą się warsztat Szałas na hałas.

Będzie to okazja do pogłębienia dyskusji i praktyczne wykorzystanie wyniesionych ze spotkania informacji na temat budowania poczucia bezpieczeństwa za pomocą zmysłów. Zastanowimy się nad naszymi potrzebami dotyczącymi komfortu i bezpieczeństwa – zarówno tymi społecznymi, jak i zmysłowymi. Skorzystamy z proponowanego przez Jurgę projektowania synestetycznego – postaramy się uruchomić wszystkie zmysły, szczególnie te, pomijane na co dzień. Zainspirowani – w grupach lub w pojedynkę – zbudujemy własne „szałasy”, które dadzą nam poczucie bezpieczeństwa i ukojenie podczas kolonii.

Prowadząca— Agata Pyzwoska — projektantka, kulturoznawczyni. Zawodowo projektuje aplikacje przyjazne ludziom, naukowo zajmuje się ruchami społecznymi i mieszkalnictwem, a w czasie wolnym lubi przyglądać się miastom. Entuzjastka nieoczywistego piękna. Uczy się robić nic.

To przestrzeń dla Ciebie, abyś mógł/mogła przywitać dzień w swoim ciele, kontaktując się z własnym oddechem i najbliższym otoczeniem. Podczas zajęć poznasz proste narzędzia wprawiające Twoje ciało w ruch. Prowadząca — Beata Zaręba — Jej miłość do ruchu ma swe początki, w trwającej od najmłodszych lat przygodzie z tańcem. Lawirując pomiędzy różnymi formami aktywności fizycznej, podkreśla ich niesamowity wpływ na sferę mentalną. Dostrzega wielki potencjał w ruchowej interakcji ze środowiskiem naturalnym, drugim człowiekiem i muzyką. Od wielu lat rozwija swoją wiedzę i praktykę jako nauczycielka tańca i ruchu. Ze wszystkich wspaniałych właściwości ruchu, najbardziej docenia jego terapeutyczne działanie.

Warsztaty dedykowane oswojeniu z własnym głosem poprzez świadome obcowanie z ciałem i przestrzenią. Wspólnie zastanowimy się, czym dla każdego z nas jest krzyk. Sprawdzimy, jak użycie głosu wpływa na naszą siłę i dobre samopoczucie na co dzień. Celem warsztatu jest przybliżenie do różnych sposobów skontaktowania się z potrzebą krzyku, częstszego aktywowania głosu. Doświadczymy, jak za pomocą głosu uwolnić się od napięć a zbliżyć do swobody/przyjemności. Prowadząca— Kinga Dłużewska — kulturoznawczyni, edukatorka, certyfikowana instruktorka jogi twarzy i automasażu. Absolwentka Wydziału Artes Liberales. Obecnie znajduje się w trakcie szkolenia na facylitatorkę, organizowanym przez Instytut Analizy Bioenergetycznej w ramach certyfikacji Florida Society for Bioenergetic Analysis, w nurcie Alexandra Lowena. Swoje badania poświęca kwestii połączenia ciała i umysłu, ich reakcji na ludzki dotyk, włączając w to codzienną praktykę ruchu i eksperymentowania z głosem.

Wspólnie z uczestnikami rozejrzymy się po okolicy, wypatrując dzikich roślin, które są jadalne, ale i przy tym smaczne oraz ciekawe. Po dawce wiedzy terenowej przejdziemy do praktyki, gdzie na ogniu przygotowujemy prostą, sezonową potrawę z użyciem wybranych gatunków ziół i warzyw rosnących dziko. Spróbujemy też dzikich przekąsek i napijemy się dzikiej lemoniady oraz przy ogniu porozmawiamy o kuchni i jej filozofii, oraz sezonowości i przyrodzie. Prowadzący — Maksymilian Przybylski— zawodowym kucharzem, miłośnikiem przyrody i fotografem. Te wszystkie drogi zbiegają się właśnie na moim blogu, na którym prezentuje autorskie przepisy z wykorzystaniem dzikich roślin jadalnych w codziennej, prostej kuchni. Fascynuje mnie gotowanie na ogniu, emocje i energię towarzyszące powstawaniu jedzenia oraz rodowody potraw, zwyczajów i przepisów kulinarnych. Poza blogiem cały czas czynnie pracuję zawodowo, gotując i tworząc menu dla restauracji.

Poopowiadajmy sobie nawzajem — o wsi, tęsknocie za wsią, wspólnotowości na wsi, dyniach, krowiej kupie i nie samotności. Może ktoś opowie o wwoofingu w Hiszpanii? Może ktoś przypomni sobie żniwa z dzieciństwa? Może ktoś nic nie powie, a ktosia opowie kawał o pieczarce? A może zobaczymy czyjś uśmiech. Na pewno postawimy na przeciekanie (braku)doświadczeń, a nikt nie będzie od niego mądrzejszy. Prowadzący — Krzysztof Marciniak — w kolektywie rolniczym i hektarze ekologicznego zboża. Warszawski muzykolog, krytyk, ekolog akustyczny. Członek kolektywu redakcyjnego magazynu o muzyce współczesnej „Glissando”. Przełożył „Strojenie świata” R. Murraya Schafera, teraz marzy o kolektywie rolniczym i hektarze ekologicznego zboża

Czym jest Fluxus? To jedna z najciekawszych rzeczy, jakie spotkały kulturę 2 połowy XX wieku. Czym może być Fluxus? Może być zabawą, muzyką eksperymentalną, poezją, rewolucją, „wrzodem na tyłku świata sztuki”, tworzeniem pudełek, propozycją innego spojrzenia na rzeczywistość, siecią znajomych. Czym może być Fluxus na koloniach? Spacerowaniem, trenowaniem uważności, zanurzeniem w codzienności, wyjściem do przyrody, działaniem twórczym, przestawieniem percepcji. Prowadzący— Grupa ETC

Zapraszamy do performatywnej rozmowy o męskości inspirowanej książką Bell Hooks “Gotowi na zmianę”. Autorka w swojej książce przygląda się hegemonicznej męskości z pozycji feminizmu intersekcjonalnego i zauważa, że mężczyźni również są ofiarami patriarchatu. Podstawą do tych rozważań jest obraz mężczyzn z jej rodziny (ojca, brata) i relacji z nimi pełnych cierpienia i potrzeby miłości. W oparciu o fragmenty jej eseju, za pomocą narzędzi wypracowanych przez Grupę Performatywną Chłopaki, stworzymy przestrzeń do wymiany własnych doświadczeń i refleksji wokół męskości. Zajęcia poprowadzi członek kolektywu Kamil Błoch. O Grupa Performatywna Chłopaki – kolektyw czułych mężczyzn. Od 2019 roku spotykają się w kręgu, w ramach którego pracują nad świadomą relacją ze swoją męskością i z innymi mężczyznami. Dzielą się swoim doświadczeniem, promując ideę czułej męskości i męskich kręgów. Autorzy spektaklu „Chcieliśmy porozmawiać o męskości, a zostaliśmy przyjaciółmi” i podkastu „Czuła męskość”. Inicjują i prowadzą otwarte kręgi mężczyzn oraz kręgi kobiet, mężczyzn i osób. Prowadzą warsztaty czułej męskości.

Autorskie warsztaty relaksacyjne na podstawie techniki oddechowe chi-kung i Tai Chi. Celem warsztatów jest zwiększenie świadomości ciała oraz poznanie technik ruchowo-oddechowych, które uczestnicy mogą stosować później samodzielnie, dzięki czemu będą umieć poprzez ciało wprowadzić umysł w stan spokoju. Prowadząca — Zofia Lelek — wieloletnia trenerka Tai Chi w Szkole Mistrza Nama, medalistka na Międzynarodowych Mistrzostwach Polski Wu Shu w 2017 roku oraz na zawodach o Puchar Polski w kategorii Tai Chi w 2007 roku. Praktykuje Tai Chi Chuan, style Chen, Yang i Bagua oraz formy z mieczem oraz wachlarzem. Trenowała kung-fu Wu Shu oraz zgłębia tajniki tańca z wachlarzami bojowymi, który łączy dynamikę i precyzję wschodnich sztuk walki oraz ekspresję tańca współczesnego. Jako tancerka swoje umiejętności zaprezentowała występując w projekcie „Persona” w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie oraz w spektaklach tanecznych z elementami Tai Chi: „Księżniczka Lieu Hanh” w Ośrodku Praktyk Teatralnych „Gardzienice” i „Tao, droga smoka”. Wystąpiła również w teledyskach znanych polskich wokalistek. Magister sztuki, malarka, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Obroniła dyplom z malarstwa, który jest próbą zapisu ruchu Tai Chi tuszem na papierze w skali naturalnej, co dokumentuje film video.

Jak nie zagubić się we współczesnym, chaotycznym i pełnym pokus świecie? Jak w pełni efektywnie wykorzystać swe życie? Jak nie marnować czasu, nie dać się zaskoczyć nieszczęściu czy uniezależnić nasze samopoczucie od tego, na co i tak nie mamy wpływu? Odpowiedzi na te i podobne pytania znajdziemy w „Sztuce życia według stoików” Piotra Stankiewicza. Za jej pośrednictwem autor dostarcza czytelnikowi szereg wypracowanych przez Senekę, Epikteta oraz Marka Aureliusza recept, które pomogą nauczyć się „sztuki dobrego życia” i wskażą jak zostać nowoczesnymi stoikami. Spotkanie z autorem książki— Piotr Stankiewicz — doktor filozofii, wykładowca, członek zespołu „Modern Stoicism”. Publikuje w „Kwartalniku Przekrój”, „Tygodniku Powszechnym”. Rozmowę poprowadzi Karolina Śmigiel — kulturoznawczyni, filzofka i producentak filmowa. Wspólzałożycielka Stowarzyszenia Otwartego Dziki Bez